Piepke zat altijd op mijn toetsenbord als ik zat te werken. Hij had een zeer brede interesse voor allerlei onderwerpen, maar programmeren en voetbal waren wel favoriet.
Piepke ligt tot 12 september in de tentoonstelling nieuwe aanwinsten in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam.
Zie hier het artikel in de Havenloods ONLINE - 24-juni-2021
Vrijdag 11 december 2021 is Piepke verongelukt. We waren er niet bij en vonden hem dood bij thuiskomst. Hij is 7 jaar geworden. We hadden gehoopt nog zeker 5 jaar plezier met hem te hebben, maar dat geluk hebben we niet meer. We missen je, Piep, met je gekke pootje en je eigenwijze gedrag. Het is te stil nu.
Beste mevrouw Ketterings en meneer Van der Zwet,
Allereerst mijn oprechte medeleven voor het verlies van Piepke, zoals wij onlangs lazen in de Havenloods. Een huisdier verliezen is altijd moeilijk, zeker zo'n bijzonder beestje als Piepke.
In de Havenloods lazen wij dat u zich afvraagt of het Natuurhistorisch Museum Rotterdam belangstelling heeft; dat hebben mijn directeur Kees Moeliker en ik zeker. Wij zouden Piepke graag opnemen in onze collectie.
Vriendelijke groeten,
Bram Langeveld MSc
conservator
Natuurhistorisch Museum Rotterdam
Westzeedijk 345 (Museumpark)
3015 AA Rotterdam
www.hetnatuurhistorisch.nl
Piepke zat vaak op mijn schouder, we waren twee handen op één buik. Als we muziek maakten deed ie vaak mee, maar dan wel pas als het goed genoeg was. Dit is de 4e take van een paar opnames van het liedje waarbij hij zo uit zijn bol ging dat ie een paringsdansje op mijn schouder deed.
Bij workshops en ukulele-les-avonden was Piepke de graadmeter. Zolang het nog niet goed genoeg was hield hij zijn snavel. Maar de groove er in kwam deed hij om het hardst mee. En hij had toch wel een voorkeur voor de spaanse nummers...
Piepke ging overal mee naar toe. Hij vond het heerlijk om uit het raam te kijken, schrok soms even van een ruitenwisser of passerende vrachtwagen, en hij zong mee met de radio. Hij hield in principe van allerlei stijlen, maar had wel degelijk voorkeuren voor bepaalde nummers.
Go to the PLAYLIST
We vonden Piepke begin augustus 2013 in een poligino (bedrijfsbuurt) in Cortes de la Frontera in Spanje. Hij moet toen 7 dagen oud geweest zijn. We wisten nog niet wat je met zo'n diertje moest doen en of de ouders misschien nog kwamen zoeken. Maar nee, die kwamen niet en wij werden snel zijn ouders, soortgenoten, vrienden. We voerden hem in het begin vooral kattenvoer en dat bleek goed te werken. Hij at gulzig en groeide snel. Elke 20 minuten ging er wat te eten in.
Eerst nog durfde ik Piepke en Adina niet samen achter te laten. Dan hing ik Piepke in zijn kooi zodat Adina er niet bij kon. Ofschoon Adina blind is had ze weleens een roodborstje gevangen, veel muisjes en ook weleens een bromvlieg zo uit de lucht. Maar Piepke was Adina de baas. Dan zat hij op mijn toetsenbord en wilde Adina er langs lopen op zoek naar de laptophoes om op te zitten. Maar dan kwam ze te dicht bij Piepke en dan ging hij hevig te keer. Adine deed dan een stapje achteruit en zocht een andere weg. Later liet ik ze gewoon samen los achter als ik weg ging. En als ik dan terug kwam zaten ze dicht bij elkaar. Dan was Piepke gewoon tegen de warme vacht van Adina gekropen.