"De kerstclip! De kerstclip gaan we dit jaar in Madagaskar maken! Op de Baobab Alley, met de mensen daar! En de instrumenten van daar. En dan nemen we ook ukuleles mee… En dan gaan we met de videoclip geld ophalen voor drinkwater of iets heel zinnigs met ukuleles en kinderen… Want zonder water, of zonder ukulele, is er geen leven mogelijk!! Dat is dan de kerstboodschap voor 2022!"
230 km, een tocht van ruim 6 uur
In de ochtend uit de oase van Green Park gestapt om geld te trekken en nog een ommetje te maken op zoek naar een paard. Er zijn nauwelijk paarden in Madagaskar maar Antsirabe is n uitzondering. De stad is vrij wijds opgebouwd en de paarden zijn te vinden in de buurt van het station. Er is in madagaskar nog maar 1 werkende treinrails en die ligt veel meer naar het zuiden. Een toeristen-dingetje/bedel activiteit, zo'n paard... waarbij mensen dan een rondje mogen hobbelen op een 2 jarig scharminkel, voor een slecht geregiseerde foto. Dat hebben we overigens niet zien gebeuren. Misschien maar goed ook want dan had Eef ook nog de toeristen les moeten geven in hoe benader en behandel je een paard. In totaal 5 zweepjes in de vorm van een takje afgepakt en kapot gebroken.. ook daar heeft men zulk soort hulpmiddelen niet nodig.. Wel fijn dat die Malagassies redelijk beleefd bleven lachen
Bij terugkomst staat geen busje klaar bij het hotel. Met een tuc tuc, bagage en een zooi matrasjes begeven we ons naar een verzamelplek waar we met de rest van de groep lang moeten wachten op de privé bus naar Miandrivazo. 'Mura mura' horen we de gids zeggen. Dat betekent zoiets als 'rustig aan'. Met anderhalf uur vertraging kunnen we dan toch in een soort van vers gewassen bus stappen. Ik vraag me werkelijk af of dat auto wassen wel zinvol is in een gebied waar veel te weinig water is. Het regen seizoen staat welliswaar op het punt om los te barsten. De eerste regen hebben dan ook vrij snel te pakken. Dat wat uit de lucht komt vallen sijpelt tussen de deuren en ramen van het busje door zoals we al eerder hadden meegemaakt. Het is een trage tocht over een behoorlijk slecht wegdek die bovendien te laat begonnen is maar het zal er wel bij horen. Afgewisseld met zon trekken we langzaam een warmer gebied in. Pas in de avond komen we met het groepje aan bij hotel in Miandrivazo. Een klein en snoei heet kamertje wacht op ons. Na wat eten stort iedereen zich in het zweet van die nacht.
nederlands
