"De kerstclip! De kerstclip gaan we dit jaar in Madagaskar maken! Op de Baobab Alley, met de mensen daar! En de instrumenten van daar. En dan nemen we ook ukuleles mee… En dan gaan we met de videoclip geld ophalen voor drinkwater of iets heel zinnigs met ukuleles en kinderen… Want zonder water, of zonder ukulele, is er geen leven mogelijk!! Dat is dan de kerstboodschap voor 2022!"
Na een niet al te lange bustocht is het de bedoeling dat alle bagage op een kar met twee zebu's gepropt wordt. Een zebu is een koe met n bult op z'n rug. Veel zijn redelijk goed verzorgd maar nu juist dat stel wat voor ons klaar staat, daar gaat het niet zo goed mee. Natuurlijk ben ik, Eveline, de eerste die daar over begint. Ik wijs op de kale schrale huid van zijn rug waar feitelijk de vellen bij hangen en waar vliegen nare bacteriën pogen te verspreiden. Er zit een beetje een suf jochie op die kar schamel te lachen. Hij weet heel goed wat ik bedoel. Ik wijs hem op de diverse wonden op de rug van de zebu, 'ne pas bonne, hè!'. "Ik wil helemaal niet met deze kar..." roep ik in verschillende talen. Ook tegen onze rasta gids Laza geef ik aan dat het niet goed is om zulk soort dieren in te huren. Iedereen weet inmiddels wel hoe ik er over denk, doch zal er niets veranderen. Laza antwoordt met dat hij die zebu's deze ochtend geregeld heeft. 'That is the life in Madagaskar'... Marcel en ik kunnen niet zo veel met zo'n antwoord. Het werd eigenlijk nog erger toen die arme beesten ook nog een gare ouwe kutkar moesten trekken waar de assen van los zaten. Als door dronkemans ogen waggelde de kar door het rulle zand. Het wiel schoot van links naar rechts over het scheve zandpad. Extra zwaar voor de zebu's die mijns inziens niet genoeg brandstof krijgen om dit werk te kunnen doen of om de wonden op de rug te kunnen helen. Echt niet om aan te zien! We moesten ook zeker een half uur lopen over dat hobbelige zanderig pad naar de bootjes. Dat jochie maar roepen en slaan met het takje, af en toe bij naar de ballen grijpende om het arme beest door te laten lopen. Ook dan ben ik de eerste en de enige die er wat van zegt. Keek ik hem scheef aan, stopte bij per direct. Bij de rivier oversteek mochten ze gelukkig wel drinken. Ik heb nadrukkelijk tegen de gids gezegd dat hij in het vervolg betere afspraken moet maken met beter materieel! Dit is werkelijk iets wat toeristen niet willen zien! "I just told them", antwoorde hij. Ik hoop dan dat het verbetering op zal leveren, maar ach, die gast doet al ruim 20 jaar dit soort tours. Het zal vast niet de eerste keer zijn dat hij magere slecht ogende koeien een gammele kar laat trekken op het heetst van de dag. Er zijn overigens ook koeien en karren die er wel goed uit zien.
Als je niet voor een dier kan zorgen, neem dan geen dier!!
We werken er aan: www.ukulele.nl/madagaskar
nederlands
