"De kerstclip! De kerstclip gaan we dit jaar in Madagaskar maken! Op de Baobab Alley, met de mensen daar! En de instrumenten van daar. En dan nemen we ook ukuleles mee… En dan gaan we met de videoclip geld ophalen voor drinkwater of iets heel zinnigs met ukuleles en kinderen… Want zonder water, of zonder ukulele, is er geen leven mogelijk!! Dat is dan de kerstboodschap voor 2022!"
Na nog een laatste koffie bij ons favoriete koffietentje hebben we de bus naar Antsirabe genomen en de nacht doorgebracht in de residence van Madalief. De Nederlandse hulporganisatie die ook het weeshuis van Ambositra heeft gerealiseerd. De residence ligt 7 km onder de stad. De stad is welbekend van thermen en het actieve bedelbeleid van de bevolking.
Antsirabe is niet echt een plek waar je rustig rond kan kijken. Beter kijk je helemaal niet rond en zeker niet in de ogen van mensen.. Wij werden wat overvallen door bedelende en aanhoudend zeurende mensen. Handelswaar als zelf geborduurde etui's, geverfde parelhoenders gemaakt van eikels, poush-poush miniatuurtjes of de echte fietskarren die je van A naar B willen brengen, reuze koddig allemaal maar beter doe je of die mensen niet bestaan... ze houden echt niet meer op tenzij je even extreem raar doet of een beetje gillerig, of je neemt een dusdanig afwijzende vorm aan, alsof je een vloek over iemand uitspreekt... Dan schrik je ze wel af. Negeren alleen helpt vaak niet, ze blijven achter je aanlopen... echt een ernstige vorm van stalken!
We hadden dus even geen zin om eens flink door de stad te wandelen wat we meestal meteen doen. De rust van de residence was aangenaam en aangezien we met de blog toch achter lopen, leek het een goed idee om daarmee verder te gaan.
Op een gegeven moment ben je ook beeldmoe.. Dan heb je geen zin meer in 'Poush Poush' karretjes of arme zwerf kindjes die hun hand ophouden en Waza bonbon of Waza biscuit naar je roepen, verkopers van rommel die je niet wil hebben en aan je kop zeiken voor geld.... Net zo min gare hutje die er op zich best uitzien maar waar je gewoon even genoeg van hebt. Akkers en steenbakkers.. Nog meer mannen en vrouwen met handelswaar of takkenbossen op hun hoofd.. Het voelt alsof ik 24 uur per dag aan het verwerken ben van wat ik zie.
De volgende dag zouden we van Hotel veranderen. In de ochtend werden we door Marc van 'Madalief' weer terug gebracht naar de hel van Antsirabe. Green Park Hotel is een oase midden in de stad vlakbij het centrum. Rond 6 uur in de avond zouden we ons verzamelen voor de georganiseerde toer waar we mee mee zouden gaan. Met een klein groepje van 5 zou de tocht de volgende ochtend aanvangen. Kort gezegd zouden we via een omweg naar Morondava aan de West kust gaan. Lees verder over alle avonturen en obstakels die we tegen komen onderweg..... volg de Blog op www.ukulele.nl/madagaskar
nederlands
