"De kerstclip! De kerstclip gaan we dit jaar in Madagaskar maken! Op de Baobab Alley, met de mensen daar! En de instrumenten van daar. En dan nemen we ook ukuleles mee… En dan gaan we met de videoclip geld ophalen voor drinkwater of iets heel zinnigs met ukuleles en kinderen… Want zonder water, of zonder ukulele, is er geen leven mogelijk!! Dat is dan de kerstboodschap voor 2022!"
Na het park beleefd te hebben en de immense stortbui die daarbij hoorde, ben ik nog even een kijkje gaan nemen bij de aanbouw van de waterput, de opvang van de lemurs en de velden met aangeplante boompjes. Dit terwijl marcel ploeterde om de blog op orde te krijgen. In de middag zouden we een 'direct' busje nemen naar Ambositra maar dat bestond helaas niet zo bleek later. Het was n gedoe geweest met dat kaartje want ze willen dat je dan voor het hele traject betaalt terwijl je maar de helft mee pikt. De andere optie was weer rond 7 uur in de ochtend en dat zouden we niet redden.
Een overvol busje nam ons rond 12 uur mee. Het was duidelijk dat alle zitplaatsen reeds verkocht waren. Dat werd inschikken wat die 'Mallegassies' wel gewend zijn. Het meisje met geel maki-shirt kreeg voor de rest van de trip een sta plaats. Weliswaar een bomvol busje met ons er ook nog bij, maar zeker een bijzondere ervaring om door 2 huilende babies gesandwiched te worden. Die achter ons hebben we vooral kunnen horen, daar heb ik geen beeld van. Na zo lang met elkaar in de bus zitten, krijg je het gevoel dat je bij een hele grote familie op bezoek bent. We verstaan er geen reet van maar er wordt wel gereageerd op de babies en gekeken als ik begin te roepen wanneer een boertje hardhandig zijn koe aan de kant mept. Het voelde echt warm & gezellig en intens ook vanwege het slechte wegdek en aanhoudend huilende babies die al zeker 5 uur in de bus zaten voordat wij erbij kwamen maar de Malagasy's reageren vrij rustig, open en oprecht en we zullen nog lang aan dit busreisje terug denken.
In het donker kwamen we dus bekocht aan op het overdrukke chaotische busstation van Fianarantsoa waar we echt helemaal niet terecht hadden willen komen. De bus zou de volgende dag pas verder gaan maar om eerder uit te stappen zouden we wel de hele traject naar Tana, de hoofdstad moeten betalen. Uiteindelijk kregen we de 30.000 Ariary terug en vonden we bij 'toeval' een ander busje wat ons door de nacht naar onze bestemming zou brengen. Het midden in de nacht reizen is een geheel andere ervaring. Een beetje obscure en van een echt heel andere orde... De chauffeur heeft ons vlak bij het hotel eruit gelaten. De straten leeg maar het hotel deed gelukkig open.
nederlands
